Psaxtiria

Τα κλασικά θαύματα του φυσικού κόσμου είναι συνήθως μεγάλης κλίμακας και δύσκολο να μην τα δει κανείς. Βαθιά φαράγγια, πανύψηλα βουνά κ.ο.κ.
Το παρόν άρθρο όμως δεν αναφέρεται σ' αυτά. Αφορά κάποια φανταστικά φυσικά φαινόμενα που είναι λιγότερο εύκολο να τα εντοπίσει κανείς. Μερικά από αυτά είναι εκπληκτικά σπάνια, ενώ άλλα εντοπίζονται σε κάποια από τα ποιο δύσβατα σημεία του πλανήτη.

Το πρώτο αυτό φυσικό φαινόμενο θα χαροποιήσει τους οπαδούς των μυστηρίων και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει κάτι ειλικρινά παράξενο.
Οι κινούμενες πέτρες της ερήμου στην κοιλάδα του θανάτου, έχουν αποτελέσει το επίκεντρο επιστημονικών διενέξεων για δεκαετίες. Βράχοι που ζυγίζουν δεκάδες κιλά μετακινούνται από μόνες τους για μεγάλες αποστάσεις. Μερικοί επιστήμονες έχουν προτείνει ότι ο συνδυασμός ισχυρών ανέμων και επιφανειακού πάγου ευθύνεται για αυτές τις μετακινήσεις. Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την ταυτόχρονη μετακίνηση διαφορετικών βράχων, οι οποίοι ξεκινούν όντας δίπλα-δίπλα αλλά καταλήγουν να διανύουν διαφορετικές αποστάσεις σε ετερόκλητες διευθύνσεις. Επιπλέον, οι μαθηματικοί υπολογισμοί δεν υποστηρίζουν αυτήν την θεωρία καθώς οι ταχύτητες των ανέμων θα έπρεπε να φτάνουν εκατοντάδες μίλια την ώρα για να επιτευχθεί η μετακίνηση μερικών εξ αυτών.

Όταν μια παχιά ροή λάβας ψύχεται, συστέλλεται κάθετα αλλά σπάει επίσης κάθετα στην διεύθυνση που ρέει με αξιοσημείωτη γεωμετρική ακρίβεια, σχηματίζοντας στις περισσότερες περιπτώσεις ένα δίκτυο εξαγωνικών προεξοχών που σχεδόν μοιάζει σαν να φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια. Ένα από τα ποιο διάσημα τέτοια παραδείγματα είναι το Giant Causeway στην ακτή της Ιρλανδίας, αν και ο μεγαλύτερος και ποιο αναγνωρίσιμος τέτοιος σχηματισμός είναι το πύργος του διαβόλου στο Wyoming.
Ο βασάλτης επίσης δημιουργεί διαφορετικούς αλλά εξίσου εκπληκτικούς σχηματισμούς όταν η λάβα εκτίθεται στον αέρα ή το νερό.

Για αυτές δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο στο παρόν άρθρο, μιας και έχουμε ασχοληθεί αναλυτικότερα σε παλαιότερο post με τίτλο: "Τρομακτικές αλλά πανέμορφες: 5 θαλάσσιες πύλες του Άδη".

Οι κόκκινες παλίρροιες, επίσης γνωστές με τον όρο "algal blooms", είναι ξαφνικές συρροές τεραστίων ποσοτήτων χρωματιστής μονοκυτταρικής άλγης, οι οποίες μπορούν να χρωματίσουν ολόκληρες περιοχές στους ωκεανούς ή τις παραλίες με το χρώμα του αίματος. Ενώ κάποιες από αυτές είναι σχετικά άκακες, άλλες είναι προάγγελοι θανατηφόρων τοξινών που προκαλούν θανάτους ψαριών, πουλιών ή θαλάσσιων θηλαστικών. Σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και οι άνθρωποι μπορούν να πάθουν κακό από τις κόκκινες παλίρροιες αν και δεν έχει γίνει γνωστό κάποιο θανατηφόρο κρούσμα.

Συμβαδίζοντας με την δυσοίωνη όψη τους, τα μαστοειδή σύννεφα είναι συχνά προάγγελοι καταιγίδων ή άλλων ακραίων καιρικών φαινομένων. Τυπικά αποτελούνται κυρίως από πάγο, μπορούν να εκτείνονται για εκατοντάδες μίλια σε κάθε κατεύθυνση και μεμονωμένοι σχηματισμοί μπορεί να δείχνουν φαινομενικά στατικοί στον παρατηρητή για 10 εως 15 λεπτά κάθε φορά.

Το κανονικό του όνομα είναι circumhorizontal arc (άντε μετέφρασε το τώρα αυτό!!) και σχηματίζεται από παγοκρυστάλλους με πεπλατυσμένο σχήμα που βρίσκονται σε υψηλά σύννεφα τύπου cirrus. Υπάρχει ένας μύθος σχετικά με την σπανιότητα του φαινομένου. Το πόσο συχνά γίνεται ορατό εξαρτάται από την τοποθεσία και συγκεκριμένα από το γεωγραφικό πλάτος. Στις ΗΠΑ είναι ένα σχετικά συχνό φαινόμενο που μπορεί να γίνει ορατό αρκετές φορές κάθε καλοκαίρι, ενώ αντιθέτως είναι σπάνιο σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη και στην βόρεια Ευρώπη.