Psaxtiria

Μια λίστα, με μερικά πετυχημένα παραδείγματα (αλλά και αποτυχημένα), με ζώα που χρησιμοποιήθηκαν από τον στρατό αλλά και από μυστικές υπηρεσίες προς όφελός τους.

1. Γάτες
Η πιο παλιά περίπτωση που χρησιμοποιήθηκαν γάτες στον πόλεμο, είναι στην αρχαία Αίγυπτο κατά τη διάρκεια ενός πολέμου εναντίων της Περσίας. Γνωρίζοντας οι Πέρσες την "αδυναμία" των Αιγυπτίων απέναντι στις γάτες και την ιερή σημασία που είχαν στην ζωή τους, απελευθέρωσαν στο πεδίο της μάχης χιλιάδες από αυτές, αναγκάζοντας τους Αιγυπτίους ή να πολεμήσουν και να σκοτωθούν πολλές από αυτές, ή να παραδοθούν. Φυσικά διάλεξαν το δεύτερο.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, οι γάτες χρησιμοποιήθηκαν στις τάφρους ως προσπάθεια να κρατηθεί ο πληθυσμός των αρουραίων σε χαμηλά επίπεδα, ενώ κάποιες χρησιμοποιήθηκαν και σας "ανιχνευτές" για τοξικά αέρια.

Ο δημιουργικότερος όμως τρόπος για να χρησιμοποιηθεί μια γάτα ως όπλο συνέβη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το OSS (Office of Strategic Services, πρόδρομος της CIA) χρειάστηκε έναν τρόπο καθοδήγησης των βομβών, ενάντια στα γερμανικά πλοία. Κάποιος είχε την ιδέα, ότι αφού οι γάτες μισούν τόσο πολύ το νερό, εάν τοποθετούσαν μια βόμβα πάνω στην γάτα και την έριχναν στην θάλασσα -κοντά στο εχθρικό σκάφος- η γάτα από ένστικτο, για να αποφύγει το νερό θα προσπαθούσε να ανέβει στο σκάφος του εχθρού. Παρόλο που δεν ήταν σαφές το πως θα έριχναν την γάτα δίπλα στο εχθρικό σκάφος, το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε.

Η CIA με την σειρά της, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τις γάτες, αλλά αυτή τη φορά ως συσκευή κατασκοπείας κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Η CIA σκέφτηκε ότι μια γάτα θα ήταν η τέλεια κάλυψη για μια συσκευή ηχητικής παρακολούθησης. Το πρόγραμμα ονομάστηκε "Operation Acoustic Kitty" και προσπάθησαν να τοποθετήσουν χειρουργικά στην γάτα μια ηχητική συσκευή και στην ουρά της, την κεραία. Το πρόγραμμα κράτησε πέντε χρόνια και κόστισε 15 εκατομμύρια δολάρια. Τελικά, όταν ήρθε η ώρα για να γίνει η πρώτη δοκιμή, δημιουργήθηκε μια μικρή επιπλοκή στο όλο project. Όταν απελευθερώθηκε το γατάκι κοντά σε ένα Ρωσικό κτήριο στην Ουάσιγκτον, χτυπήθηκε αμέσως από ένα αυτοκίνητο ενώ διέσχιζε τον δρόμο. Μετά από αυτό, το πρόγραμμα τερματίστηκε.

2. Γουρούνια
Βρίσκεστε στη μάχη ενάντια σε έναν στρατό που χρησιμοποιεί τους πολεμικούς ελέφαντες. Ζυγίζουν πάνω από τόνο, είναι βαριά θωρακισμένοι και εξαιρετικά δύσκολο να σκοτωθούν. Πώς τους σταματάτε;
Εάν είστε ο ρωμαϊκός στρατός μπορεί να είχατε χρησιμοποιήσει τους εμπρηστικούς χοίρους, γνωστούς επίσης ως πολεμικοί χοίροι. Ο Πλίνιος ο παλαιότερος, έγραψε για μια μέθοδο κατά την οποία βουτούσαν τα γουρούνια στην πίσσα, ή άλλες εύφλεκτες ουσίες και έπειτα, αφού τα έβαζαν φωτιά, οδηγούσαν τους φλεγόμενους χοίρους κατά τον εχθρό, αναγκάζοντας τους ελέφαντες και τα άλογα να τραπούν σε φυγή από τον πανικό τους.
Εκτός από τις αναφορές του Πλίνιου, δεν υπάρχει κανένα επίσημο αρχείο για το εάν χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά στο πεδίο της μάχης οι φλεγόμενοι χοίροι.

3. Αρουραίοι
Παλιά, όταν χρησιμοποιούσαν ποντίκια ως όπλα, το πιο συνηθισμένο, ήταν να τα βάζουν φωτιά και να τα πετάνε στα χωρία του εχθρού ή στα μέρη όπου στρατοπέδευαν τα στρατεύματα. Το πρόβλημα σε αυτήν την μέθοδο ήταν ότι το ζώο μπορούσε να επιστρέψει πίσω, προκαλώντας καταστροφές και στο δικό σας στρατόπεδο. Οι αρουραίοι χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον με αυτόν τον τρόπο, αλλά και σαν βιολογικά όπλα.

Το 1346, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης Genoese Kaffa ο Μογγόλος στρατός άρχισε να πετάει νεκρούς αρουραίους, με την ελπίδα να διαδοθεί η πανούκλα πιο γρήγορα.

Η πιο πρόσφατη χρήση των αρουραίων για στρατιωτικούς σκοπούς, είναι στην ανίχνευση των ναρκών ξηράς. Μια βελγική επιχείρηση έχει εκπαιδεύσει τους αφρικανικούς αρουραίους, για να εντοπίζουν τις θαμμένες βόμβες και τις νάρκες ξηράς. Οι αρουραίοι εκπαιδεύονται για να μυρίσουν το εκρηκτικό υλικό που περιέχουν οι νάρκες και αφού το κόστος τους είναι ελάχιστο και η όσφρηση τους σαν του σκύλου, είναι μια εύκολη, γρήγορη και οικονομική λύση. Επίσης, λόγο του μικρού μεγέθους τους, σπανίως προκαλούν ενεργοποίηση της νάρκης, ακόμα και εάν περάσουν από πάνω της.
Χρησιμοποιούνται αυτήν την περίοδο στη Μοζαμβίκη για να καθαρίσουν τις νάρκες ξηράς από τον εμφύλιο πόλεμο.

4. Δελφίνια
Η χρήση των δελφινιών για στρατιωτικού σκοπούς άρχισε τη δεκαετία του '60, όταν το Αμερικανικό Ναυτικό δημιούργησε ένα πρόγραμμα για να μελετήσει αυτά τα θηλαστικά, ώστε να σχεδιάσει καλύτερες τορπίλες. Εντυπωσιασμένοι με τη νοημοσύνη των δελφινιών, άρχισαν ένα πρόγραμμα για την χρήση των δελφινιών σε ποικίλες καταστάσεις. Από το να καθοδηγούν χαμένους δύτες, μέχρι και να δολοφονούν τους δύτες του εχθρού. Στο πλαίσιο ενός προγράμματος αποκαλούμενου "Swimmer Nullification", οι υποδερμικές βελόνες που περιείχαν συμπιεσμένο CO2 τοποθετούνταν στο δελφίνι, το οποίο είχε εκπαιδευτεί να το εκχύει στους δύτες που θα βρισκόντουσαν σε απαγορευμένες περιοχές.
Έχει αναφερθεί ότι 40 βατραχάνθρωποι Viet Cong και δύο Αμερικανοί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ από τα δελφίνια μ' αυτόν τον τρόπο.

Αυτήν την περίοδο, τα δελφίνια χρησιμοποιούνται στο Ιράκ και στην περιοχή του κόλπου στην αναζήτηση ναρκών, ώστε να μπορούν να τις αποφεύγουν τα πλοία μέχρι να τις εξουδετερώσουν οι ειδικές ομάδες.

5. Περιστέρια
Τα περιστέρια έχουν χρησιμοποιηθεί ως πρωτόγονη μορφή αεροπορικής αποστολής από τον Μεσαίωνα και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Παρισιού ήταν η μόνη γραμμή επικοινωνίας που παρέμεινε ανοικτή για τους Παριζιάνους που προσπαθούν να λάβουν τα μηνύματα από την πόλη.

Τα περιστέρια αγγελιοφόροι χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου για να μεταφέρουν τις διαταγές από τις βάσεις, στις πρώτες γραμμές. Μάλιστα ένα περιστέρι ονόματι Cher, έλαβε στρατιωτικές τιμές για την διάσωση των 194 αμερικανικών στρατιωτών που κόλλησαν πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Το περιστέρι παρέδωσε το μήνυμα για την θέση που βρίσκονταν οι στρατιώτες, παρότι είχε δεχτεί μια σφαίρα στο στήθος.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ο αμερικανικός B.F. Skinner προσπάθησε να χρησιμοποιήσει περιστέρια ως σύστημα καθοδήγησης σε πυραύλους.
Το πρόγραμμα ονομάστηκε "Project Pigeon" και λειτουργούσε τοποθετώντας 3 περιστέρια μέσα στην μύτη μια βόμβας, με έναν ειδικό φακό, ο οποίος προέβαλε μια εικόνα τους στόχου πάνω σε μια οθόνη. Τα περιστέρια ήταν εκπαιδευμένα να αναγνωρίζουν τον στόχο και ράμφιζαν το φακό όταν ο στόχος μετακινούνταν από το κέντρο. Το σημείο που θα ράμφιζαν τα περιστέρια θα προκαλούσε μετακίνηση στην ουρά του πυραύλου και θα κατεύθυναν το εκρηκτικό φορτίο στον στόχο. Ο Skinner χρησιμοποίησε 3 περιστέρια για να ελέγξει την κατεύθυνση της βόμβας επειδή πίστευε ότι θα μειώνονταν τα περιθώρια λάθους από ότι ένα χρησιμοποιούσε μόνο ένα. Ο στρατός ακύρωσε το project κατά την διάρκεια των δοκιμών, επειδή ένιωσαν ότι η ιδέα παρά ήταν ριζοσπαστική.

6. Έντομα
Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι οι μέλισσες είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο στρατιωτικό όπλο. Θα μάζευαν τις κυψέλες και θα τις τοποθετούσαν στους καταπέλτες. Αφού τις έβαζαν φωτιά θα τις έριχναν στις πόλεις ή σε έναν επιτιθέμενος στρατό. Επίσης θα μπορούσαν να τις ρίξουν όπως είναι, προκαλώντας πανικό στα αντίπαλα στρατεύματα.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το απαλό φως που προέρχεται από τα σκουλήκια που φωσφορίζουν, χρησιμοποιήθηκε από τους στρατιώτες για να διαβάζουν τους χάρτες του πεδίου μάχης στις τάφρους, τη νύχτα.

Οι αράχνες χρησιμοποιήθηκαν από τους κατασκευαστές όπλων, για την παραγωγή μεταξιού, το οποίο το χρησιμοποίησαν για την παραγωγή των στόχαστρων για τις βόμβες.

Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν τον πατατοφάγο του Κολοράντο για να καταστρέψουν την συγκομιδή πατάτας της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και επίσης, σύμφωνα με ισχυρισμούς, το ίδιο έκαναν και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατά της Μεγάλης Βρετανίας.

Το 1963, έγιναν πειράματα για να εκπαιδεύσουν ζωύφια, με την ονομασία "guard bugs". Ο σκοπός ήταν να παρατηρηθεί η αντίδραση των κουνουπιών, των ψύλλων και άλλων εντόμων, ώστε να εντοπιστεί ένα ενεργούσαν διαφορετικά όταν βρίσκονταν κοντά σε ανθρώπους. Η ελπίδα ήταν να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό τους εχθρού όταν ήταν κοντά.

Αυτήν την περίοδο, οι μέλισσες χρησιμοποιούνται για να ανιχνεύσουν τις νάρκες ξηράς. Οι ερευνητές τοποθέτησαν μικρές ποσότητες από τις χημικές ουσίες που περιέχουν τα εκρηκτικά μιας νάρκης, στην τροφή των μελισσών. Οι μέλισσες απελευθερώνονται στην συνέχεια και αναζητούν τροφή, ψάχνοντας να εντοπίσουν την ίδια μυρωδιά, νομίζοντας ότι εκεί βρίσκεται και η τροφή τους. Παρατηρώντας το που έχουν συγκεντρωθεί οι μέλισσες, οι ερευνητές είναι σε θέση να εντοπίσουν την νάρκη. Το ποσοστό επιτυχία αγγίζει το 97% όταν γίνεται κάτω από ελεγχόμενες καταστάσεις.

7. Νυχτερίδες
Μετά από την αιφνιδιαστική επίθεση στο Pearl Harbor, οι Αμερικανοί έψαχναν τρόπους για να εκδικηθούν τους Ιάπωνες. Ο Lytle Adams, ένας χειρούργος-οδοντίατρος από την Πενσιλβανία, σε μια επίσκεψη τις σπηλιές του Νέου Μεξικού, παρατηρώντας τις νυχτερίδες του ήρθε η ιδέα να εξοπλιστούν οι νυχτερίδες με βόμβες και στην συνέχεια να τις ρίξουν σε μια πόλη. Ετοίμασε μια πρόταση για τις νυχτερίδες-βόμβες και την έστειλε στον Λευκό οίκο. Την πρόταση του όλος παραδόξως την ανέλαβε η Πολεμική Αεροπορία για να την ερευνήσει και να αναλάβει την ανάπτυξη της.
Μετά από πειράματα με αρκετά είδη νυχτερίδων, κατέληξαν στην free-tailed, ένα είδος που υπάρχει σε αφθονία και μπορεί να πετάξει με ένα εμπρηστικό ωφέλιμο φορτίο 30 γραμμαρίων περίπου. Η βόμβα τοποθετήθηκε στο στήθος της νυχτερίδας με την ελπίδα, η νυχτερίδα να επιλέξει μια σιταποθήκη ή το υπόγειο κάποιου σπιτιού ή εργοστασίου έτσι ώστε να προκαλέσει φωτιά και μεγάλες καταστροφές. Η δοκιμή δεν ήταν όμως επιτυχημένη, καθώς μερικές νυχτερίδες δραπέτευσαν έχοντας τους εμπρηστικούς μηχανισμούς πάνω τους και προκάλεσαν πυρκαγιά σε ένα υπόστεγο και στο αυτοκίνητο ενός στρατηγού. Έτσι το όλο εγχείρημα μπήκε στο συρτάρι και δεν έγινε λόγος ξανά για τις νυχτερίδες.