Psaxtiria

Το βασικό σχέδιο του καταπέλτη ήταν σε χρήση εκατοντάδες χρόνια πριν αποφασίσει ο Da Vinci να το βελτιώσει. Τελικά κατέληξε σε αρκετά διαφορετικά μοντέλα.
Αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο χρησιμοποιεί ένα διπλό μεταλλικό έλασμα για να παράγει μια τεράστια ποσότητα ενέργειας με σκοπό να προωθήσει πέτρες ή εμπρηστικά υλικά σε μεγάλες αποστάσεις. Η συσπείρωση των ελασμάτων γινόταν με την χρήση μιας χειροκίνητης μανιβέλας στο πλάι του καταπέλτη.

Ο Leonardo σχεδίασε αυτό το οχυρό με το σκεπτικό να είναι ασφαλές σε επιθέσεις. Το περίτεχνο σχήμα του είναι καινοτόμο και πιθανώς θα μπορούσε να αποτελεί αποτελεσματική άμυνα κατά των εχθρικών βλημάτων πυροβολικού.
Το οχυρό του Da Vinci θα μπορούσε να θεωρηθεί από πολλούς αρκετά μοντέρνο σχεδιαστικά, με τους κυκλικούς πύργους και τους ελαφρά κεκλιμένους εξωτερικούς τοίχους σχεδιασμένους για να απορροφούν τις επιθέσεις από τα εχθρικά όπλα. Ο άρχοντας του κάστρου θα διέμενε στο κέντρο του συγκροτήματος, το οποίο, σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια περιελάμβανε και ένα μυστικό υπόγειο πέρασμα. Επιπλέον, το οχυρό διέθετε δυο επίπεδα έκκεντρων τειχών, οι άνω άκρες των οποίων ήταν στρογγυλοποιημένες με σκοπό να βοηθούν στην εκτροπή της επίδρασης των πυρών από τα κανόνια. Μικρά ανοίγματα έκαναν δυνατή την ανταπόδοση των πυρών από τους αμυνόμενους με ελάχιστο κίνδυνο τραυματισμού από τον εχθρό.

Τα κανόνια ήταν πολύ βαριά και τα μέσα που χρησιμοποιούνταν για την μεταφορά τους ήταν συχνά δύσχρηστα. Ο Leonardo σχεδίασε μια διάρθρωση που επέτρεπε στο κανόνι να αποσυναρμολογείτε και να μεταφέρεται ποιο εύκολα.

Το Springald είναι μια μηχανή που εκτοξεύει μεγάλα βέλη ή πέτρες και μοιάζει με βαλλίστρα που έχει αντίστροφα τους πλαϊνούς βραχίονες. Παραδείγματα αυτών των μηχανών σχεδιάστηκαν από τον Da Vinci κατά την περίοδο που σχεδίαζε τα όπλα τα οποία θα κινούνταν με πυρίτιδα. Μολονότι μπορούν να βρεθούν αρκετά ανακατασκευασμένα παραδείγματα, δεν υπάρχουν γνωστά αρχαιολογικά ευρήματα αυτών των μηχανών. Είναι πιθανό να συμβαίνει αυτό επειδή τα υλικά που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή της, ανακυκλώνονταν όταν δεν ήταν πλέον χρήσιμη.

Στον Leonardo Da Vinci αναγνωρίζεται η πατρότητα της ιδέας για μια πτητική μηχανή κάθετης πτήσης. Το σχέδιο της "ιπτάμενης βίδας" χρονολογείται από το 1493 αλλά δεν ανακαλύφθηκε πριν τον 19ο αιώνα. Αποτελείται από μια πλατφόρμα που ανυψώνεται από έναν στροβιλοειδή έλικα και κινούμενη από ένα στοιχειώδη μηχανισμό που δεν έχει καμία σχέση με τα σύγχρονα συστήματα προώθησης. Όπως σημειώνει ο ίδιος ο εφευρέτης: "Αυτό το όχημα με την μορφή βίδας κατασκευασμένης από λινό ύφασμα, οι πόροι του οποίου κλείσθηκαν με κόλλα, δεδομένου ότι θα περιστρέφεται γρήγορα, θα ανυψώνεται στον αέρα σπειροειδώς". Ωστόσο, το σχέδιο του δεν τέθηκε ποτέ σε χρήση.

Αυτό το σχέδιο αναπαριστά ένα εξοπλισμένο ελαφρύ σκάφος που φέρει πλώρη επενδυμένη με μέταλλο με σκοπό να εμβολίζει τα εχθρικά πλοία. Πρόκειται πιθανώς για ένα από τα σχέδια που ο Leonardo παρουσίασε στον Ludovico il Moro, δούκα του Μιλάνου, με σκοπό να πάρει την εξουσιοδότηση ως στρατιωτικός μηχανικός.
Το πλοιάριο επίσης φέρει μια προστατευτική ασπίδα που ανοίγει κατά την διάρκεια της φάσης επιβίβασης στο εχθρικό σκάφος. Αυτή προσφέρει προστασία από τα εχθρικά πυρά, επιτρέποντας στο σκάφος να προσεγγίζει χωρίς να γίνεται αντιληπτό το φερόμενο κανόνι, ενώ λειτουργούν και ως φρένο για την απορρόφηση της αναπήδησης από την χρήση του κανονιού. Οι ασπίδες είναι προσαρμοσμένες σε ένα σύστημα μηχανοκίνητων βαρούλκων που την επιτρέπουν να ανοίγει πολύ γρήγορα, παρέχοντας έτσι το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Αυτή η βαλλίστρα είναι τόσο μεγάλη που οι 6 τροχοί είναι τοποθετημένη με ελαφριά κλίση προκειμένου να αυξήσουν την σταθερότητα της (προσέξτε το μέγεθος των χειριστών στην φωτογραφία σε σύγκριση με αυτή). Η βαλλίστρα του Da Vinci δεν εκτοξεύει βέλη άλλα βαριά βλήματα.
Έχει πλάτος περίπου 13 μέτρα και για την όπλιση της χρησιμοποίησε έναν περίπλοκο μηχανισμό από κοχλίες. Ο Da Vinci εγκατέστησε βαρούλκα για να ρυθμίσει την δύναμη έλξης στις πλαϊνές πλευρές του τόξου, το οποίο επίσης διαθέτει έναν δεύτερο μηχανισμό με κοχλίες σχεδιασμένο για να μειώσει την δύναμη που απαιτείται για να μπει η βαλλίστρα σε θέση βολής. Ακόμη όμως και με όλες τις βελτιώσεις και καινοτομίες των μηχανισμών αυτών, το αδύνατο σημείο της εξακολουθούσε να είναι η εύρεση της ισχύος που απαιτούνταν για να οπλιστεί.

Το μοντέλο αυτό που προτάθηκε από τον Leonardo, αναπαριστά μια κατασκευή σχεδιασμένη για την επίθεση σε αμυντικά τείχη, αποτελούμενη από μια κινητή κατασκευή που φέρει μια προστατευμένη γέφυρα. Αυτή έρχεται σε επαφή με τα τείχη του εχθρικού οχυρού και τα στρατεύματα διεισδύουν στην πόλη ή το κάστρο.